Dla porządku zatem sięgnąć należy do podstawowych źródeł. Wielki Słownik W. Doroszewskiego definiuje to słowo jako wyraz pochodzenia francuskiego oznaczający:

w krajach kapitalistycznych osobę utrzymującą się z procentów od wypożyczonego kapitału, z dochodu z papierów wartościowych (akcji, obligacji itp.)

Niezawodna Wikipedia czyni to podobnie:

osoba utrzymująca się z dochodów płynących od posiadanego kapitału, nieruchomości, odsetek od papierów wartościowych (akcji, obligacji itp.) lub wkładów bankowych

Bardziej na ten temat rozpisuje się francuska wersja tej internetowej encyklopedii. Czytamy tam, że „Rentier to osoba, która posiada istotny majątek generujący zysk. W tej kategorii mieszczą się też osoby osiągające przychód z tytułu praw autorskich do dzieła (piosenka, książka, film) lub osoby, które otrzymują tantiemy z patentu. Wskazuje to pojęcie jako mające korzenie w krajach zachodnich w XIX wieku, tracące jednak na znaczeniu wraz z falą inflacji towarzyszącą działaniom wojennym i czasom Wielkiego Kryzysu oraz wraz ze wzrostem podatków.
Mylnie czasami jako rentierów określa się osoby pobierające publiczne świadczenia emerytalne. Świadczenia te nie są rentą w tym znaczeniu a dochodem z prawa nabytego przez lata pracy”.

Jeszcze inne źródła określają rentiera jako osobę niepracującą, utrzymującą się z dochodów od kapitału. Ciężko się jednak zgodzić z taką definicją ponieważ rentierem może być osoba prowadząca intensywną działalność zawodową czy biznesową jednocześnie inwestująca dochody z tej działalności w taki sposób aby osiągać stałe zyski z kapitału.

Podsumowując rentierem możemy określać osobę (pracująca lub nie), która osiąga zyski z posiadanego majątku lub posiadanych praw. Lista inwestycji czy też praw może być długa ale do podstawowych źródeł przychodów rentiera można zaliczyć te osiągane z następujących źródeł:

• akcje i obligacje
• lokaty bankowe
• nieruchomości
• surowce

Ich wady i zalety będziemy omawiać w kolejnych wpisach.